Standaryzacja dyskowców

Powstające nowe formy barwne hodowlanych dyskowców spowodowały, że   utrzymanie dotychczas obowiązującej standaryzacji nie będzie możliwe. Jak zwykle życie wyprzedziło wszelkie stworzone kodyfikacje. Generalnym założeniem zakładanych zmian, nad którymi pracowali sędziowie w różnych krajach na Świecie, było maksymalne uproszczenie standardów. Nie jest to zadanie łatwe zważywszy, że wprowadzane zmiany winny uwzględnić wszystkie istniejące formy barwne dyskowców, jak też stać się bardziej zrozumiałymi dla każdego miłośnika ryb z rodzaju Symphysodon.

W Polsce, w latach 2012/2013 intensywnie pracowała nad tym zagadnieniem Rada Sędziowska Polskiego Klubu Miłośników Dyskowców.

W świetle tych wydarzeń szczególnego znaczenia nabrała Międzynarodowa Konferencja w Warszawie, w której udział wzięli przedstawiciele najbardziej aktywnych w Europie Klubów zajmujących się tematyką pielęgnacji ryb z rodzaju Symphysodon.

Jak wspomniałem,  życie i związane z tym problemy, a w szczególności zmiany zachodzące w środowisku naturalnym zawsze wyprzedzają wszelkie stworzone kodyfikacje. Stąd też wystąpiła potrzeba wprowadzenia kolejnych zmian w standaryzacji dyskowców.

Podczas spotkania członków PKMD w trakcie prezentowania ryb na lubelskiej wystawie ZOOPARK – 2019, które odbyło się w marcu uchwalono, że od tego roku na Mistrzostwach Dyskowców przestaną być oceniane dyskowce pochodzące z naturalnego odłowu. Stanowisko to w postaci Uchwały zatwierdził Zarząd PKMD.

Decyzja ta spowodowała, że z standaryzacji dyskowców usunięta została klasa dzika oraz oceniane w niej grupy barwne:

  • „A”. Heckel.
  • „B”. Brązowy (Brown).
  • „C”. Niebieski (Blue).
  • „D”. Zielony (Green).

Ryby z naturalnego odłowu nie będą przyjmowane na konkursy organizowane w Polsce, a w razie ich wystawienia nie będą podlegać ocenie sędziowskiej.

Ocenie sędziowskiej podlegać będą jedynie dyskowce z grup hodowlanych.

NOWA STANDARYZACJA DYSKOWCÓW obowiązywać będzie od 2019 roku na International Discus Championship oraz Polskich Mistrzostwach Dyskowców.

 

Kategoria dyskowców hodowlanych.

Składa się ona z 8 grup barwnych do których włączone zostaną wszystkie znane z dotychczasowego podziału hodowlane grupy barwne, jak też niektóre formy barwne, które z racji utrwalenia cech genetycznych u ich przedstawicieli, winny już być podobnie traktowane. Rada Sędziowska Polskiego Klubu Miłośników Dyskowców stanęła przy tym na stanowisku, że należy z podziału na konkursowe grupy barwne wycofać grupę albinotyczną – Albino. Za takim stanowiskiem przemawia okoliczność, że ryby albinotyczne występują obecnie we wszystkich grupach barwnych i tworzenie w tej sytuacji odrębnej grupy mija się z celem. Dyskowce cechujące się albinizmem winny być wystawiane we wszystkich wyodrębnionych grupach barwnych, a cecha ta nie powinna jedynie wpływać na obniżenie punktacji podczas oceny oka ryby przez sędziego.

„E” Turkusowe ze wzorem (Striped turquoise).

W tej grupie nastąpiło połączenie dwóch dotychczasowych odrębnie ocenianych grup barwnych. Będą więc w niej oceniane zarówno tradycyjnie liniowane dyskowce, dawniej stanowiące grupę Striped turquoise, jak i dyskowce z grubym czerwonym wzorem, czyli dawna grupa Red turquoise. Pozwoli to na wyeliminowanie stosunkowo częstych pomyłek, jakie miały do tej pory miejsce w trakcie zgłaszania przez akwarystów takich dyskowców na konkurs. W wypadku tych ryb szczególnie ważnym będzie, by podłużne linie zarówno o prostym jak i lekko falowanym kształcie pokrywały całe boki ciała, oraz płetwę grzbietową, odbytową oraz czoło. Brak pełnego wzoru na ciele uznawany będzie za błąd. Za podstawowe barwy ciała, stanowiące tło dla wzoru uznaje się: turkusowo-niebieską, turkusowo-czerwoną i turkusowo-brązową. Linie tworzące wzór winny posiadać czerwone zabarwienie i mogą cechować się różnymi odcieniami. Otoczka czarnej źrenicy w oku winna być czerwona. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie. Dyskowce prezentujące krótkie, przerywane linie będą oceniane w grupie „I” – Fine Patterned.

z09     z10  
 

„F”. Turkusowo niebieskie (Solid Turquoise Discus).

W tej grupie oceniane będą dyskowce o niebiesko turkusowej lub niebieskawej podstawowej barwie ciała, lekko opalizującej. Stopień nasilenia niebieskiej i turkusowej barwy nie będzie miał znaczenia. W skład grupy wejdą więc dyskowce, które prezentują niezbyt dużą ilość turkusowego wzoru na bokach, czole oraz płetwie odbytowej i grzbietowej. Dyskowce o jednolitej niebieskiej lub niebieskawej barwie, nie posiadające żadnego wzoru na ciele i płetwach oceniane będą w grupie „H” – Solid Discus. Ważnym jest, by oceniane ryby posiadały czarne źrenice oraz czerwoną otoczkę oka. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie.

z11     z12  
 

 

„G”. Gładkie czerwone (Solid Red Discus).

W tej grupie oceniane będą dyskowce o jednolitej czerwonej barwie ciała, a także czerwone dyskowce posiadające na czarne podkreślenie na płetwie grzbietowej, odbytowej i ogonowej. Kwestię sporną stanowiło zagadnienie, czy zaszeregować do tej grupy formy barwne dwukolorowe np. Red melon i Red White. Rada Sędziowska Polskiego Klubu Miłośników Dyskowców stoi na stanowisku, że dyskowce tak ubarwione winny być klasyfikowane właśnie w tej grupie, pod warunkiem, że na ich ciele, prócz wspomnianych dwóch barw podstawowych nie pojawia się żaden wzór. Ważnym jest, by wszystkie oceniane tu ryby posiadały czarne źrenice oraz czerwoną, różową lub pomarańczową jej otoczkę. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie.

z13     z14    

z15    

 

„H”. Gładkie (Solid Discus).

W tej grupie oceniane będą dyskowce o jednolitej barwie ciała, innej niż barwa czerwona. Jak z tego wynika znajdą się tu dyskowce zarówno o niebieskiej, żółtej jak i białej barwie. Warunkiem zasadniczym jest, by na ich ciele i płetwach nie występował żaden wzór. Dopuszczalne będą jednak ciemniejsze podkreślenia występujące na płetwie grzbietowej i odbytowej. Ważnym jest, by wszystkie oceniane tu ryby posiadały czarne źrenice oraz czerwoną, różową lub pomarańczową jej otoczkę. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie.

z16     z17

z18  

„I” Drobnowzorzyste (Fine Patterned).

Do tej grupy zaszeregowane zostaną między innymi wszystkie dyskowce z dwóch dotychczas odrębnie ocenianych grup barwnych. Będą to ryby klasyfikowane do tej pory w grupie Snake skin i i niektóre formy Pigeon blood, pod warunkiem, że występujący na ich ciele wzór będzie drobny. Ponadto, oceniane tu będą pozostałe dyskowce z form barwnych, które posiadają na ciele wszelkiego rodzaju krótkie liniowe wzory, bez względu na podstawową kolorystykę ciała za wyjątkiem tych, które klasyfikowane będą w grupach: „E”, „J” i „L”. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie.

z21

„J” Grubowzorzyste (Coarse Patterned).

 

Do tej grupy zaszeregowane zostaną między innymi wszystkie dyskowce prezentujące gruby liniowany wzór. Najczęściej będą to ryby klasyfikowane do tej pory w grupie Pigeon blood, a także te, u których wzór stanowią duże kropki lub plamy, np. forma barwna „Ring”, nie spełniające wymogów w ramach grupy kropkowane – Spotted. Ponadto, oceniane tu będą pozostałe dyskowce z form barwnych, które posiadają na ciele wszelkiego rodzaju grube, niekiedy krótkie liniowe wzory, bez względu na podstawową kolorystykę ciała za wyjątkiem tych, które klasyfikowane będą w grupach: „E”, „I” i „L”. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie.

z23 z24    

„K” Kropkowane (Spotted).

 

W tej grupie znajdą się wszystkie dyskowce, bez względu na barwę podstawową ciała, prezentujące na ciele wzór składający się z drobnych kropek. Ich średnica nie może przekraczać 2 mm, gdyż wtedy oceniane będą w grupie „J”. Drobne kropki winny być regularne i nie wymieszane z krótkimi liniami, gdyż wtedy także oceniać należy rybę w grupie „I”. Preferowane będą dyskowce, u których opisany wzór występuje na całym ciele. Stykanie się ze sobą kropek stanowi w tym wypadku wadę. Omawiana grupa jest w tym wypadku wyjątkiem, gdyż zakłada się, że dyskowce oceniane winny być w niej łącznie, bez względu na barwę podstawową ciała. Ważnym jest też, by wszystkie oceniane tu ryby posiadały czarne źrenice oraz czerwoną, różową lub pomarańczową jej otoczkę. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie.

z26     z27           

 

„L” Nie klasyfikowalne (Unclassified).

W tym wypadku zmianie uległa w zasadzie jedynie nazwa tej grupy barwnej. Dawna nazwa grupy barwnej Open class została zmieniona na „nie klasyfikowalne” – Unclassified. Sędziowie kodyfikując tę grupę barwną w Neapolu doszli do słusznego wniosku, że nazwa ta bardziej oddaje charakter omawianej grupy, gdyż oceniane w niej będą wszystkie te dyskowce, których specyfika i wygląd nie pozwala na umieszczenie ich w wyżej opisanych siedmiu grupach dyskowców hodowlanych i nie spełniają one przy tym wymogów żadnej znanej grupy barwnej. Znajdą się w niej wszelkie ryby prezentujące nie omówione do tej pory wzory, odmienną od ustalonych kolorystykę, niepowtarzalne zestawienia barw, niepowtarzalne wzory, a także te, które posiadają wydłużone płetwy. W przyszłości, w razie wykrystalizowania się z tego rodzaju ryb autentycznej grupy barwnej, będzie ją można w razie potrzeby wydzielić do odrębnej oceny. Dopuszczalne jest wystawianie w tej grupie ryb albinotycznych, u których źrenica ma czerwone zabarwienie, a inne prezentowane cechy nie pozwalają na ich ocenę w siedmiu uprzednio umówionych grupach barwnych.

 

z28   

      

 

PBC – Polskie Biało – Czerwone.

Odrębnie ocenianą grupę dyskowców stanowią ryby o biało – czerwonym ubarwieniu, które biorą udział w Memoriale imienia Andrzeja Ogrodnika. Są to zazwyczaj ryby oceniane w podstawowej grupie barwnej „G , które charakteryzują się białą głową i czerwoną resztą ciała. Ubarwienie to przypomina barwy narodowe naszego kraju.

W praktyce tak ubarwione ryby oceniane są na konkursie dwa razy – raz w grupie „G”, a następnie w grupie PBC.

Grupa PBC nie występuje na konkursach w innych krajach i jest specyficzną formą upamiętnienia twórcy firmy „TROPICAL” – znamienitego akwarysty, który znacząco przyczynił się do rozwoju akwarystyki w Polsce.

 

Karta oceny

 

Obecnie nie istnieją jednolite międzynarodowe ustalenia co do zasad oceniania dyskowców na konkursach. Rada Sędziowska Polskiego Klubu Miłośników Dyskowców proponuje, by została ogólnie zaakceptowana metoda, która obowiązuje w Polsce od 2006 roku, czyli zorganizowania przez PKMD I Międzynarodowych Mistrzostw Dyskowców. Przemawia za tym okoliczność, że system ten sprawdził się w praktyce i metodę tę poznało wielu europejskich, jak i azjatyckich sędziów. W czasie rozmów większość z nich przyznawała przy tym, że to rozwiązanie jest czytelne i łatwo zrozumiałe dla wszystkich oceniających.

Na uwagę zasługuje okoliczność, że system oceny innych gatunków ryb na międzynarodowych i krajowych konkursach (Xiphophorus, Poecilia) już w latach 80-tych XX wieku był oparty na modelu 10 x 10, czyli 10 zagadnień tematycznych, przy czym za każde z nich sędzia mógł maksymalnie przyznać 10 punktów.

W myśl proponowanej idei karta sędziowska może więc w tym wypadku obejmować następujące zagadnienia:

    1. Wielkość ciała – max. 10 pkt;
    2. Proporcje i harmonia ciała – max. 10 pkt;
    3. Płetwa grzbietowa, odbytowa – max. 10 pkt;
    4. Płetwa ogonowa – max. 10 pkt;
    5. Płetwy piersiowe i brzuszne – max. 10 pkt;
    6. Skrzela – max. 10 pkt;
    7. Oczy – max. 10 pkt;
    8. Wzór na ciele – max. 10 pkt;
    9. Kolorystyka – max. 10 pkt;
    10. Wygląd ogólny – max. 10 pkt;

Razem – max. 100 pkt

 

PKMD proponuje, by warunkiem podstawowym, który winien spełnić każdy organizator było, by oceny na konkursie dokonywało minimum 6 sędziów, a suma przyznanych przez nich punktów po odrzuceniu najwyższej i najniższej oceny dzielona była przez liczbę oceniających dyskowce specjalistów. Uzyskana średnia stanowić będzie wynik końcowy.

 

Zasady oceny.

  1. Wielkość ciała

 

Z wielu opisów grup barwnych wynika, że o ile gatunki występujące w środowisku naturalnym mają w wielu przypadkach możliwość osiągnięcia rozmiarów dochodzących do 20 centymetrów, to już takiej wielkości nie osiąga przeważnie wiele hodowlanych form barwnych w danej odmianie kolorystycznej. Omawiane zjawisko staje się szczególnie dobrze zauważalne w przypadku hodowania ryb będących przedstawicielami form barwnych: Red, Red Spotted lub Snake Skin. Uwagi tej nie można za to zastosować w przypadku omawiania dyskowców z grupy barwnej „Pigeon Blood Discus”, której przedstawiciele niejednokrotnie osiągają ponadnormatywną wielkość. Z podobnym zjawiskiem można się także niekiedy spotkać w innych grupach naturalnych i hodowlanych.

Prowadząc analizę wyników z poszczególnych konkursów dyskowców, można odnieść wrażenie, że większość sędziów szczególnie preferuje i nagradza ryby osiągające największe rozmiary. Oczywiście ma to miejsce w przypadku, gdy u klasyfikowanych egzemplarzy nie stwierdza się ewidentnych wad w innych podlegających ocenie elementach. Takie stanowisko podyktowane jest chęcią eliminowania egzemplarzy wykazujących tendencję do karlenia, gdyż obecnie, jest to coraz częściej występująca wada. Powyższy pogląd, źle zrozumiany, może także skutkować pewnym niebezpieczeństwem. Dążąc do uzyskania przez ryby jak największej wielkości, zachwianiu ulec mogą proporcje innych ocenianych elementów. Co prawda okazała ryba jest zawsze bardziej dekoracyjna, lecz ważniejsze w tym wypadku są jednak właściwie utrzymane proporcje.

  1. Proporcje i harmonia ciała.

Zdaniem specjalistów, proporcje i harmonia ciała, to elementy mające bardzo duże znaczenie i znacząco rzutujące na inne oceniane cechy ryby. Już sama nazwa rodzajowa omawianych ryb jednoznacznie sugeruje, jak powinien w zasadzie wyglądać dyskowiec. Patrząc na rybę z boku, jej ciało winno się dać wpisać w okrąg. Warto przy tym zwrócić uwagę, że mówiąc „ciało”, mamy najczęściej w przypadku dyskowców na względzie głowę i tułów ryby, pomijając przy tym jej płetwy. Bez względu na wyznawany w tej materii pogląd, gdyby także do ciała zaliczyć płetwy, to poza okręgiem, może się w zasadzie znaleźć jedynie tylna część płetwy ogonowej.

Silne boczne spłaszczenie ciała to kolejny element wpływający na kształt ryb. Nie oznacza to jednak, że ryby powinny być cienkie jak przysłowiowa żyletka. Spłaszczenie ciała nie może usprawiedliwiać chudości. Dyskowce powinny być dobrze umięśnione, a przez skórę nie można w żadnym przypadku dostrzegać elementów składowych szkieletu. Ciało ryby winno w zasadzie jak najbardziej przypominać okrąg. Bezwzględnie wystrzegać się należy tych ryb, u których stwierdza się, że ciało tworzy poziomo ułożoną elipsę. Jest to bardzo poważna wada.

 

  1. Płetwa grzbietowa i odbytowa.

 

Płetwy stanowią kolejny bardzo ważny element oceny, gdyż znacząco rzutują na cały wygląd ryby. W rozumieniu tego punktu oceny, sędzia winien oceniać łącznie wygląd płetwy grzbietowej i odbytowej.

Wszelkie występujące na nich ubytki, plamy, nadpalenia końcówek, zmętnienia i pęknięcia, powodują obniżenie możliwej do zastosowania punktacji. Przyjmuje się, że pierwszy twardy promień płetwy grzbietowej (dorsal fin) powinien znajdować się na wysokości nasady płetw brzusznych (ventral or pervic fin). Przeprowadzona między tymi punktami linia powinna być idealnie pionowa. Tuż za wspomnianymi płetwami brzusznymi, które winny się cechować znaczącą długością i mieć wyraźne półksiężycowate wygięcie, powinien rozpoczynać się pierwszy twardy promień płetwy odbytowej (anal fin). Zarówno w płetwie odbytowej jak i grzbietowej, promienie twarde winny być wyraziste i dobrze zaznaczone. Części miękkopromienne w tych płetwach powinny być szerokie i ukształtowane w linii tworzącej łagodny łuk. W zależności od odmiany, górna część płetwy grzbietowej i ogonowej, kończyć się powinna delikatnym łukiem lub tworzyć lekko zaznaczony szpic.

Podczas oceniania wszystkich wymienionych tu płetw, ocenie sędziowskiej podlega jedynie ich kształt. Nie jest oceniana barwa, a także występujący na nich wzór, gdyż to zagadnienie oceniane jest całościowo w pkt. 7 i 8. W przeciwnym razie, w przypadku stwierdzenia wad, sędzia przydzielał by dwa razy punkty karne za ten sam element.

bw

Teraz jednak należy w ocenie uwzględnić jako negatywy wszelkie załamania, które zaobserwować można czasami na zewnętrznym obrzeżu płetwy grzbietowej i odbytowej. Zdaję sobie sprawę, że zaprezentowany opis jest na pierwszy rzut oka nieco skomplikowany, lecz czytając i porównując go z dyskowcem pływającym w zbiorniku, każdy akwarysta szybkie zrozumie, o co w tym wypadku chodzi.

  1. Płetwa ogonowa

Wydzielenie płetwy ogonowej jako osobnego elementu oceny wydaje się ze wszech miar słuszne. Wskazane jest, by końcowa część nasady płetwy grzbietowej i odbytowej tworzyły wspólnie z początkiem nasady płetwy ogonowej pionową linię. Płetwa ogonowa (caudal or tail fin), swym kształtem przypominać powinna otwarty częściowo wachlarz, a jej zakończenie tworzyć łagodny półokrąg, podkreślający kolisty kształt ryby. Wszystkie promienie w płetwie ogonowej winny być dobrze zaznaczone, proste i proporcjonalnie rozmieszczone.

Występujące na niej ubytki, plamy, a także nadpalenia końcowej części, zmętnienia, zmatowienia, przebarwienia i pęknięcia, bezwzględnie powodują obniżenie możliwej do zastosowania punktacji.

U szeregu form barwnych, płetwa ogonowa winna być całkowicie przeźroczysta, u innych czarna lub „przydymiona” o czym warto już teraz pamiętać, mimo, że cecha ta nie jest w tym miejscu oceniana.

 

  1. Płetwy piersiowe i brzuszne.

 

Wszelkie występujące na nich ubytki, plamy, nadpalenia końcówek, zmętnienia i pęknięcia, bezwzględnie powodują obniżenie możliwej do zastosowania punktacji. Promienie twarde winny być wyraziste i dobrze zaznaczone. Części miękkopromienne w tych płetwach powinny być szerokie i dobrze ukształtowane. W zależności od odmiany, płetwy powinny być przeźroczyste, lub posiadać właściwy dla danej formy barwnej odcień np. czarny.

Płetwy brzuszne winny być jednakowej długości i dobrze wykształcone.

  1. Skrzela.

Pokrywy skrzelowe powinny być proporcjonalne w stosunku do wielkości głowy i całego ciała. Bardzo dużą wadą są widoczne blaszki skrzelowe, które często wychodzą poza obwód pokryw. Co prawda barwa i występujący na nich rysunek nie są tu oceniane, gdyż odnoszą się do pkt. 7 i 8 karty oceny, warto już teraz pamiętać, że w zależności od grupy barwnej do której została zaliczona ryba, winien na pokrywach skrzelowych występować rysunek (wzór) lub odwrotnie, mają mieć jednolitą barwę. Wskazany jest przy tym widoczny metaliczny poblask.

 

  1. Oczy.

Narząd wzroku jest u dyskowców dobrze rozwinięty. Oczy są tak usytuowane, że pole widzenia każdego z nich zachodzi częściowo na siebie. Możemy więc powiedzieć, że w tym wypadku mamy do czynienia ze zjawiskiem binokularności. U omawianych ryb cecha ta spotęgowana jest jeszcze dodatkowo możliwością poruszania w niewielkim zakresie gałkami ocznymi. Dyskowce dysponują zdolnością widzenia dużego pola, co powoduje, że nie poruszając się, mogą widzieć znaczną część otoczenia. Soczewka winna mieć kulisty kształt, a zdrowa jest twarda, co powoduje, że nie ma zdolności zmiany kształtu. Oczy stanowią w przypadku dyskowców element, który przez swą wyrazistość często przyciąga uwagę oglądającego. Ogólnie mówiąc, widzimy w centrum oka stosunkowo duży i wyrazisty czarny punkt, który otoczony jest pierścieniem. Pierścień ten, w zależności od oglądanej formy barwnej może mieć różne odcienie czerwonego koloru, a u kilku form charakteryzuje się pomarańczową lub żółtawą barwą. Taką kolorystykę, można obserwować u niektórych form barwnych odmiany „Pigeon Blood Discus”. Oczy nie powinny odstawać od głowy i taki ich układ znamionuje dobre samopoczucie ryby. Ważna jest także proporcja wielkości oczu do ciała ryby, Nadmiernie duże, stanowią wadę. Doświadczony akwarysta obserwując oczy ryby, może udzielić wielu cennych informacji na temat ogólnego stanu zdrowia oglądanego egzemplarza.

W przypadku dyskowców albinotycznych źrenica w oku winna być czerwona i okoliczność ta nie stanowi wady.

  1. Wzór na ciele

U wielu form barwnych dyskowców, które zgrupowane są w danej grupie barwnej, o atrakcyjności ryb decyduje wzór pokrywający ciało, względnie jego brak. O ile określenie podstawowych barw nie sprawia w zasadzie problemu, to opisanie wzorów występujących na dyskowcach jest już zazwyczaj znacznie trudniejsze. Bywają także przypadki, że bez materiału fotograficznego okazuje się to nawet całkowicie niemożliwe. Czy ktoś potrafi opisać wiernie słowami formę barwną Wattley Panda?

Ogólnie można przyjąć, że wzór występujący na ciele dyskowca jest wyznacznikiem przynależności do danej formy barwnej. Tworzyć go mogą różnej grubości i długości linie, często pofalowane, kropki, plamy itp. Wyrazistość wzoru uzależniona jest od formy barwnej, do której zaliczane są dyskowce. W szeregu przypadków może być on kontrastowy i krzykliwy, lecz bywa także delikatny i jakby przytłumiony przez barwę podstawową.

W przypadku form barwnych z rodzaju Solid, wystąpienie jakiegokolwiek wzoru jest wadą i sędzia premiuje w tej sytuacji jego brak.

  1. Kolorystyka

Soczyste i zdecydowane barwy podstawowe, możliwe są do zaobserwowania jedynie u zdrowych i dobrze czujących się ryb, które nie wiedzą co to stres. Generalnie nie będzie błędem stwierdzenie, że ryba powinna się „błyszczeć”. Uwaga ta ma szczególne uzasadnienie w przypadku gładkich form barwnych, jak choćby u formy barwnej Solid Turquoise, gdzie barwa podstawowa jest jedynym występującym kolorem, który decyduje w zasadzie o atrakcyjności ryb. W przypadku form hodowlanych dyskowców, mamy obecnie do czynienia ze stosunkowo szeroką paletą podstawowych odcieni barw.

Całkowicie odrębnym zagadnieniem jest w tym wypadku zaszeregowanie ocenianych ryb, prezentujących daną kolorystykę do poszczególnych grup barwnych. Barwy przytłumione i matowe lub zanik barw podstawowych charakteryzujący się ogólnym przyciemnieniem ciała znamionuje ryby chore. Trudno więc się dziwić, że oceniający ryby sędziowie, bardzo zwracają uwagę na ten niezmiernie istotny element.

 

  1. Wygląd ogólny

Każdy akwarysta wyczuwa najczęściej intuicyjnie, która z oglądanych ryb ma odpowiednie proporcje, kształty czy barwy. Inaczej mówiąc, zagadnienie sprowadza się do zadania samemu sobie pytania: „czy chciałbym takiego dyskowca gościć w swoim akwarium, czy nie”. W ten najprostszy sposób można zdefiniować pojęcie – wygląd ogólny.

Warto przy tym pamiętać, że ocena sędziego jest zawsze w pewnym sensie subiektywna. Omawiane zjawisko można szczególnie zaobserwować we wszystkich dziedzinach sportów niewymiernych lub konkursów piosenkarskich, gdzie właśnie tego rodzaju mechanizm odgrywa bardzo dużą rolę, wywołując niekiedy u obserwujących sprzeczne uczucia. Co prawda sędziego wiążą najczęściej ogólnie obowiązujące dyrektywy, które zostały ustalone w ramach określonego standardu, lecz zawsze trzeba się liczyć z faktem, że ma on prawo do indywidualności spojrzenia.